Moja Przyroda

Czapla siwa (Ardea cinerea), ang. Grey Heron, jest najpospolitszą i najszerzej rozpowszechnioną czaplą w Europie. W locie jest łatwo rozpoznawalna po ociężałych uderzeniach skrzydeł i szyi złożonej na kształt litery „S”. Występuje nad nieuregulowanymi brzegami rzek, jezior i kanałów z wystarczającą ilością miejsc gdzie może zaczaić się na ofiarę. Pokarmu poszukuje brodząc w płytkiej wodzie lub czatując na brzegu. Czapla siwa żywi się przede wszystkim rybami do długości 30 cm jeżeli ryba jest smukła, dużych ryb bardziej wygrzbieconych np. karpi nie są w stanie zjeść. Jej ofiarą padają także drobne ssaki, bezkręgowce wodne i owady. Jest średnio licznym ptakiem lęgowym w Polsce, a lokalnie bywa bardzo liczna i przez to tępiona jako szkodnik na stawach rybnych. Gniazduje w koloniach w pobliżu wody. Gniazdo zbudowane z grubych patyków i gałęzi wyścielone delikatniejszym materiałem umieszcza na wysokim drzewie. Czapla siwa podczas okresu karmienia piskląt, aby sprostac ich ogromnym apetytom, musi polowac nawet do 23 godzin na dobę, co powoduje duże wycieńczenie karmiących rodziców. Młode ptaki opuszczają rewiry lęgowe zaraz po usamodzielnieniu się. W terenach lęgowych i odpoczynku czapli można zauważyć obumarłe drzewa, całe opryskane kałem (podobnie jak w przypadku kormoranów). Taki wygląd mają zazwyczaj drzewa, na których zakładane są gniazda, ale i te na których ptaki odpoczywają i spędzają noc (nie tylko w rewirach lęgowych).